Odessa is woest!

Odessa zag Dain weggaan en schudde haar hoofd..
Eigenwijs mannetje..

Odessa richte zich tot Yua..
Heb je nog hulp nodig..
Ik moet weer gaan!
Zei Odessa nogal geiiriteerd..
Ik moet nog ff met iemand praten

Yua was naar Lavi toegelopen.
Ze hielp haar met lopen.

Heb je nog hulp nodig..
Ik moet weer gaan!
Ik moet nog ff met iemand praten

Yua draaide zich om naar Odessa.

Ga je gang!
Ik red me wel hoor!!

Doei!!

Met een glimlach zwaaide Yua naar Odessa.

Doei Yua..

Met het ketting tussen haar borsten liep ze door haar portaal.
Zonder het door te hebben stapte ze de ontvangst kamer van Dain in.

Lavi hing in de armen van Yua.
Ze had nog geen wordt gezegd en haar ogen waren pikzwart.

Yua kijk me aan.

Haar stem klonk geknepen door de inspanning.
Langzaam draaide haar ogen in de richting van Yua.

Yua richtte zich nu op Lavi.

Yua kijk me aan.

Yua keek naar Lavi.

Je moet niet praten maar uitrusten.
Ik breng je naar het geneeshuis.

Yua's woorden stierven weg.
Een fel licht dat alles opslokte omringde de hele omgeving.

Yua voelde dat er aan haar getrokken werd, heel zacht maar toch dwingend en voor ze zich kon verzetten werd ze een kamer in gezogen.
De kamer was rond en zo stralend wit dat je zou denken dat je blind was geworden.
Toch ergens pressies in het midden was er kleur.
Heel zacht kwam er een stem vandaan.

Yua hier

Midden in de kamer stond een kleine verhoging en op die verhoging stond een kruk.
Er zat een vrouw op de kruk, die sterk op Lavi leek, alleen was ze jonger en had ze overal littekens.

Kom nader ik kan niet zo hard praten.

Yua hier
Kom nader ik kan niet zo hard praten.

Yua wilde naar haar toe lopen.
Maar om de een of andere reden ging dat niet.
Waren haar spieren verlamd?
Of wilde ze gewoon niet?

Waarom kom jij niet hier heen?
Dan hoef je niet zo hard te praten.

De jonge vrouw stond moeizaam op en kwam van het platform af.
Naast de vrouw leek er nog iets te ontwaken.

Een klein blauw kuikentje en een rode welp.

Zij probeerde ook in yua's richting te komen, maar ze leken tegen te worden gehouden.
Door wat pressies was niet goed te zien.

De jonge vrouw was eindelijk Yua genaderd.
Hijgend stond ze voor haar, al was het maar een klein stukje.
Nu was er te zien wat haar het zo mielijk had gemeekt om dichter bij te komen.
Een grote ketting had haar vastgeketend aan de verhoging.
Ze kon geen stap verder.

Nu was ook duidelijk waarom het kiuken en de welp niet dichter bij kwamen.
Zij hadden ook een ketting die hen vast hielt an de verhoging, alleen die van hen was korter.

Hoi, h..her..herken je me?

Hoi, h..her..herken je me?

Yua keek naar de persoon voor haar.
Ze leek op Lavi.

Je lijkt op Lavi.
Maar je ziet er net iets anders uit.

K..klo..k..Klopt.
Ik ben Lavi, maar helaas ook weer niet.

De vrouw voor Yua stortte in en zakt door haar benen.
Een beetje hopeloos keek ze op van haar zittende positie.

Oorspronkelijk ben ik Lavi, maar ik moet het met andere delen.

De vrouw wierp een kwade blik achter om.
Naar het kuikentje en het welpje.
Deze gromde en piepte terug.

De vrouw draaide zich weer naar Yua.

M..maar ik denk dat je die geschiedenis wel kent.
Maar j..j..je weet waarschijnlijk niet waarom je hier bent.

» Odessa komt langs