Odessa is woest!

ooc: Dain ik ben een wezen, dus laat die meervoud.

* Onze namen? Ik heet Lavender en die rooije heet Lilac.
Maar wat kan jouw dat schelen. ik..

Lavender kon zijn zin niet afmaken want Lilac werd helemaal onrustig.

* zoveel en allemaal voor mij!!!

Likkebaardend zag hij al het rood naderen, zijn rood, allemaal zijn rode magie.
Hij werd zo verwend
Met eenklein kinderstemmetje vroeg hij.

*Ah, La mag ik alsjeblieft.

*Nee, hou je aan het plan.

In hun moment van onoplettendheid vloog een krocht op hen af.
Met 1 van zijn klauwen haalde hij flink uit.
Een heel stuk huid en vlees was weggeslagen, de hele zij lag open.
Helaas had dit geen effect.
Lavi was niet geraakt en het groeide daarom binnen een paar seconde weer aan.

Met nog steeds kalme ogen had Lavender zijn blik gericht op de wolf, maar toch zei hij heel sarcastise en droog.

*Au dat deed pijn. nu mag je rooije.

Een gemeen lachje kwam op het gezicht en Lilac brulde.
Een vel licht kwam uit de staart en ving de krocht met gemak.
Had hij maar niet zo dichtbij moeten komen.

In een paar seconde tijd was er geen vorm meer in de krocht.
De licht straal hielt op.
De krocht werd losgelaten en viel als een lege zak-aardappelen naar beneden.
Al het leven was uit hem gezogen.

Sissend kwam hij in de hel terecht

*Verassing? Laughing

Verras ons nog maar eens.

[ooc. er zijn meerdere krochten Very Happy

]
Een krocht was verslagen, nu begon de rest van de krochten onrustig te worden. Met z'n alle tergelijk begonnen ze het wezen aan te vallen.
De aanval begon, snel gingen alle krochten op het wezen af. De harpijen vlogen over het wezen heen en staken hun klauwen uitdagend naarbeneden. Net buiten het bereik van het wezen.

Deze verrassing

Lavender was koud, ijs koud.
Zijn ogen waren gericht op de wolf.
Hun ogen waren in een gevecht.
Daar had hij al zijn aandacht nodig.

Lilac kon daar in tegen al zijn aandacht aan de aanval geven.
Hij vond het heerlijk.
Alles dat te dichtbij kwam zoog hij leeg.
Hij werd sterker en sterker.

*hihi

ooc: hoe kan je aanvallen en toch buiten bereik zijn?
En ohwe als je zegt lange afstand, want die heb i ook.
Zie: lichtstraal.

Yua en Odessa vormde een bal.
Het werd afgevuurd door de bek van hun.
Het was een lichtflits.
Het was te snel om te kunnen volgen.
Je kon het aanvallen.
Maar dat had geen nut.
De bal zou gewoon verder vliegen.

En hij vloog verder.
Hij ging door de griffioen, naar Lavi toe.
Het werd door Lavi opgenomen in haar lichaam.

De bal nam de zwarte magie op.
En het gaf witte magie af.

De bal had alle zwarte magie opgenomen en de witte magie afgegeven.
De bal schoot weer terug naar Odessa en Yua.
Odessa nam het weer op.

Het was afwachten wat er zou gaan gebeuren.

Nu vond dain het genoeg.
Hij ging klaarstaan met de andere vampieren.
Tergelijk ontvouwde zij hun vleugels uit.
Allen trokken een zwaard van zilver.
Ze stegen op en vlogen naar het wezen toe.
Ze staken in het wezen, met zilvere zwaarden.
Ze gingen met z'n alle, dus geen van hen sneuvelde, omhoog, dus buiten het bereik van het wezen.

[ooc. zelf jouw wezen kan schade krijgen]

Lavender's ogen werden groot.
Vlug sloeg hij met zijn vleugels om weg te komen.
Maar de bal was sneller.
De bal boorde in de griffioen zijn buik, de plek waar Lavi lag.

* pff was dat alles?

Toch werd Lavender wittig rond de neus.
En met een schuin oog probeerde hij te volgen wat er gaande was.

Witte en zwarte bliksemschicht gingen en kwamen.
De wisseling van de energie was duidelijk te zien.
Ook Dain's "gruwelijk magie" werd weggehaald.

Langzaam is er een stem te horen eerst lijkt het genoert te worden en door stof heen te spreken maar het wordt steeds duidelijker.

*Ik zei nee
ik wil dit niet
Ga weg.

Een fel groen licht komt uit de buik van de griffioen.
En verzwelgt binnen enkele seconde Lavender.
Het gekrijs van de adelaar is oorverdovend.

*Ik zei ga weg.

het groene licht probeert Lilac op te eten maar vaalt daar in.
Lilac is opgeladen en krijgt nog steeds energie bij.
Met al die demonen aan zijn kant kan Lavi er niet tegen in.

*Ik ga pas weg wanneer ik dat wil.
En ik heb nog zo'n honger

Weer 2 harpijen vallen, leeg gezogen, naar beneden.

Dan treven de zwaarden Lilac.
Brullend probeert hij de vage wezens weg te slaan.

Maar ze zijn al weer weg.

*Lafaards

Dan stoort de rode aura naar beneden.
Hij mist zijn vleugels van de blauwe en kan daardoor niet meer in de lucht hangen.
Met een smak komt de rode leeuw(dus geen griffieon meer) op de grond.
Maar zoals elke kat komt hij op zijn potje terecht.

Half versuft probeert hij zijn twee vijanden in de gate te houden.
Hij mist Lavender.

Dain laat de vampieren naat zich komen en dan in een kring boven het wezen.
Ze beginnen weer te weven.
Nu komt er een zwarte mist om het wezen heen.
De mist veranderde in een barriere in de ruimte.
Het wezen zit opgesloten, Dain en de andere vampieren dalen en staan om de barriere heen.
Dain lacht raspend. Het klinkt afschuwelijk.
Hij kijkt naar het wezen dat yua en odessa is.

Lilac likt rustig zijn poot hij schijnt zich geen zorgen te maken over de barrière.
Op het moment dat de vampiers afgeleid zijn, verdwijnt hij uit de bariere.

Hij verschijnt weer een paar meter verder en plukt daar weer een paar demonen uit de lucht.
Al jammerend vallen ze ter aarde.

Dan dalen de vampiers af naar de bariere.

*Ze denken dat ik er nog in zit

Lilac gniffelde. Vliegen vlug kwamen 4 lichtstralen af op de dalende vampiers.
2 werder er geraakt en leeg gezogen.

*Heerlijk!!!

Odessa vond het genoeg.
De acties die zij en Yua deden hadden amper zin..
De aanvallen van Dain en zijn groep hielpen ook niet.
Ineens had Odessa een plan.

Ze bundelde de net teruggekregen zwarte magie met wat magie van de rooije die ze uit de lucht geschept had.
Een Sterkste en meest beschadelijkste straal kwam uit de wolf en raakte Lilac.
Door de rode magie die er bij zat ontving Lilac een harde klap, waar ze niet snel van af zou komen.

[ooc:Lavi/Lilac/Lavender Je[jullie] bent[zijn] een beest[en]! jij moet ook gewond raken! de enige die gewond raken zijn, Dain, Odessa en Yua..
Jij kan zoiezo niet sterker zijn dan Yua en Odessa.. zij zijn Oppermachtig, Godinnen.. Als zij gewond raken moet jij dat zeker..
Voortaan even opletten...
Iedereen kan beschadigen en jij kan dan zeker niet ongedeerd rond huppelen!]

De 2 vampiers die waren "leeggezogen" stonden weer op.
Want ze waren eigenlijk al dood.
Dain keek woest naar het wezen. Hij liep met de groep vampiers naar het wezen dat Yua en Odessa was.
Ze gingen er omheen staan. En maakte een barriere, die gaf bescherming tegen buiten maar je kon er zelf wel aanvallen door naar buiten slingeren.
Dain gaf klein signaaltje en alle vampiers pakte hun zwaard weer.

ooc:Mag ik odessa er op wijzen dat je nog niet zoveel actie heb ondernomen en de actie die jullie hebben gedaan wel werkte.
Alleen die krochten in de hel helpen niet zo tegen Lilac, zij staan gelijk aan zijn magie.
Ze ijn wel zwak en daarom kan hij ze zo makkelijk uit de lucht plukken.
Bij dain(srry niet de andere vampeirs), yua en jouw is dat anders hij zou je moeten naderen wil hij je leeg zuigen.

Maar zwaarden werken wel weer, goed zelf, die Zwaarden van zilver van dain zijn perfect.
Helaas de barrière werkte weer niet, maar dat komt door mij.
Barrière in de ruimte? Als dat echt zo was zou ik weg gesluurd worden en Ik wou bij jullie blijven, dus daarom heb ik me zelf er uit bevrijd. (A)

Maar jullie vergeten tot nu toe zwaken punten van Lilac.
Hij heeft geen hersens.
Die had Lavender en die is weg. Ook kan hij niet meer vliegen.
En alle magie die je naar hem gooit stuurt hij automatisch(dus zonder na te denken) door naar Lavi, ook healings magie. Very Happy

Lilac's ogen volgde de vampieren.
Zijn staart ging rustig heen en weer, zijn aandacht was gericht op zijn prooi.
Hij miste Lavander, want hij kon niet meer op de wolf en de vampeiren tegelijk leten.
Hij zag de kracht niet aan komen. Het raakte hem vol in zijn gezicht.

Hij probeerde de kracht de adsorberen maar daar was het te laat voor.
Jammerend vloog hij door de lucht en kwam een heel stuk verder met een klap neer.
Een aura kon niet bloeden, maar anders had hij dat wel gedaan.
Wankel stond hij op. Zijn sterke lichaam beefde.

Lavi probeerde het nog eens.

*Ik wil het niet

Een licht straal fel groen kwam weer op zetten.
Lilac brulde, gromde en grauwde.
Toch weer won hij.
Het was nu wel duidelijk te zien dat Lavi aanwezig was.
De mannen van de leeuw waren niet meer vlammend rood, maar gras groen.

Op het moment dat de straal Lilac raakte, lachte de wolf zijn tanden bloot.
De stem van Yua was te horen.

Mooi schot!

Lilac vloog door de lucht en zijn manen werden groen.
Yua wist dat dit door Lavi kwam.
Ze wist ook dat dit het moment was om toe te slaan.

De wolf kreeg vleugels van licht.
Het leek licht op te nemen.
En dat was precies wat Yua wilde.
Ze nam de witte energie om hen heen op.

Na een tijdje verdwenen de vleugels weer.
De wolf zijn ogen werden helemaal wit en zijn bek ging open.
Een fel licht schoot uit zijn bek.
Het zou je zo kunnen verblinden.

Het kwam richting Lilac en het raakte hem.
Het felle licht verdween en alleen nog een gloed was te zien om Lilac heen.

Twee witte magie soorten waren door elkaar gemengd en zat nu in Lilac.
Het ene soort was krachtig en vernietigend en het andere stroomde dierect door naar Lavi.
Dat was een genezende kracht en het zorgde voor bescherming voor Lavi.
Zo kon er geen andere krachten haar pijn doen.

LiLac kwam door de kracht van de straal tegen een boom aan.
(Dejavu)
De takken kraakte, de stam brak.
lelac kwam op de grond terecht.
De rode gloed knipperde, maar bleef nog bestaan.
Lilac brulde van de pijn. Toen het witte licht zijn rode gloed weg brandde.
Zijn lichaam sidderde.
De enge beweging die het nog kon maken.

Firavin liep door het kasteel van Dain en zag een raar iets, een soort bubbel.
Hij stak zijn hand erin en toen ging hij er helemaal in.
Hij kwam terecht bij de boom waar net lilac tegen aan knalde.
Hij zag het wezen en liep erheen.
Hij keek om zich heen en liep naar de achterkant van het wezen toe.
HIj pakte de staart vast en trok eraan.
Firavin trok heel hard aan e staart. Hij klom toen op het wezen, en begon te springen. Hij lachte van plezier en bracht vreugde kreetjes uit.
Toen zag hij opeens zijn meester en een soort wolf. Hij dook snel weg.
Hij verstopte zich achter de boom waar hij net was verschenen.

De druppel die de emmer deed overlopen.
Lilac viel uiteen.
Zoals de vonken van een smeulend hout vuur de lucht in gaan en dan verdwijnen, zo verdween hij ook.
Zijn lichaam deelde zich in kleine delen die als vonken de lucht in gingen en verdwenen.

En net als bij een houdvuur bleef er iets achter,geen as of verbrand hout, nee een vrouw.
Een vrouw met ongeschonden huid, maar met verscheurde kleren.
Ze hijgde zwaar.

Dain zag net dat Firavin wegglipte. Hij liep naar de boom toe en pakte Firavin bij zijn haar.
Dain sleurde hem mee.
Hij gooide hem op de grond neer want Firavin had in de ontvangstruimte moeten blijven en nu had hij een regel overtreden.
Hij sloeg met zijn nagels een snee in de wang van Firavin.
Daarna gooide dain hem naar de boom terug.
Dat doe je dus met onehoorzaamde slaafjes.

Yua wilde Lavi gaan helpen.
De wolf veranderde weer in Yua en Odessa.
Yua liep richting Lavi.
Maar ze stopte toen ze zag wat Dain met dat jongetje deed.

In een flits was ze tussen het jongetje en Dain.
Haar vleugels waren tevoorschijn gekomen.
En dreigend stond ze voor Dain.

Dain keek boos toen Yua tussen hem en Firavin kwam staan.
Het was zijn slaafje en hij mocht ermee doen wat hij wilde.
Toch deed Dain niets hij kon niet op tegen Yua, het enige dat hij deed was iets vragen:

Mag ik mijn slaafje terug?

Mag ik mijn slaafje terug?

Yua keek hem met afschuw aan.

Zijn slaafje?! Dacht ze met irritatie.

Als je belooft hem geen pijn meer te doen.
En dit 'slaafje' heeft vast 'ook' een naam.

Probeer maar erachter te komen hoe hij heet.
Je verstaat geen woord van hem. Echt zo onverstaanbaar als de ...

Dain ontweek de vraag over pijn doen.
Slaafjes horen te lijden.

Probeer maar erachter te komen hoe hij heet.
Je verstaat geen woord van hem. Echt zo onverstaanbaar als de ...

Yua keek hem met een geïrriteerd gezicht aan.

Dat is echt slecht...
Als je van iemand de naam niet weet, betekent het niet dat je hem slaafje mag noemen.
Maar je weet ook niet wat voor taal hij spreekt?

Ze keek hem vragend aan.

Firavi lag op de grond, zijn wang bloedde. Hij had pijn en huilde zacht.
Hij praatte tegen de lucht, leek het. maar eigenlijk was hij zichzelf aan het genezen.

Midro mea timor hetr huij s'lkop.
Drowq aszèõ gýuy hetefd

Midro mea timor hetr huij s'lkop.
Drowq aszèõ gýuy hetefd

Yua keek hem verbaasd aan.
Later veranderde het in en brede glimlach.

Hij zei wat!!
Ik weet alleen niet wat hij zei...
Maar het is wel schattig!!!

Toen Odessa weer veranderde zag ze wat Dain deed met Firavin..
Ze glipte ongemerkt naar de jongen toe..
Ze aaide hem boven zijn hoofd en hielp hem mee met healen.
Ze stelde hem gerust.
Ze maakte haar Portaal open en liet hem er in gaan..
Zodra hij er in was sloot ze hem..
Hij belande in de ontvangstruimte van Dain.

DAIN!!!

Let voortaan alsjeblieft op!!
Dat joch krijgt nog eens een trauma als jij je portaal open laat!!!

Ooc: hij was toch door je portaal gekomen Wink

Sorry hoor Odessa, als hij een trauma krijgt is dat zijn eigen schuld. Ik had hem bevolen in de ontvangst ruimte te blijven.
Maar wij gaan nu.
Toen hij dit had gezegt, sloegen alle vampieren weer hun vleugels uit en stegen tergelijk op. Dain vloog voorop. Ze vlogen terug naar Dain's kasteel.

» Odessa komt langs