Vervallen herberg

Horan zwerfde een beetje rond in een wijk.
Het was rustig, maar het was dan ook al nacht.
Het was zo te zien niet een van de armste wijken.
Er stonden allemaal prachtig versierde huizen, maar
1 huis schoot eruit. Een oud vervallen huis. Hij liep
er naar toen en ging naar binnen. Direct merkte hij
op dat het een oud herbergje is. Overal staan er
verrotte tafels en oude wijnvaten. Horan brak
er 1 open en rook eraan. Hij glimlachte, oude wijn
is best nog lekker.
Hij schrok op toen hij iets hoorde kraken en het
raam zag openbarsten. Later kwam het hoofd
van Shurikan de herberg binnen.

Hebben we toch nog iets leuks gevonden.

Hij pakte een glas uit zijn tas en schonk er wijn in.
Hij dronk ervan, het had een pittig smaakje. Dan stak
hij het uit naar Shurikan die zijn tong erin stak.
"Niet slecht" zei hij.
Horen liet hem de rest opdrinken en zwerfde dan
nog een beetje rond, de herberg te bespeuren.

Firavin's eerste avond in Hinata was het. Hij liep door de straten en zag hetzelfde vervallen herbergje. Hij voelde ook aanwezigheid van 2 wezens. Hij ging voorzichtig richting het gebouwtje. Hij keek naar binnen door de deur. Hij beschikte nog niet over alle woorden uit de taal die ze hir spraken dus hij zei niets hardop, maar zei in de gedachte van Horan:
Hallo.

Horan en Shurikan keken op toen ze iets
hoorden. Pas toen hij merkte dat de stem in
zijn gedachten weerklonk, stopte hij met
zoeken. Maar toen zag hij een jongen in
deuropening staan. Omdat de jongen iets
in zijn gedachten zei, zou hij dat ook doen.

Hallo jongen, wat doe je hier?

Shurikan haalde zijn kop uit het raam
en kwam er een raam dichterbij weer in.
Hij rekte zijn nek uit en rook aan de jongen.
De draak stelde even zijn gedachten af van
de jongen en zei iets tegen Horan waardoor hij
moest glimlachen.

Ik ben Horan, en dit is Shurikan.

"Aangenaam kleintje" zei Shurikan en gaf
de jongen een lik met de top van zijn tong.

Ik voelde aanwezigheid..
Antwoorde hij op de vraag waarom hij hier was. Hij deed dit weer in de gedachte van Horan.
Toen antwoorde hij weer maar nu praatte hij in zijn eigen taaltje:

Missa Firavinn e's
(ik ben Firavin)

Hij voelde de lik over zijn gezicht. Hij veegde met zijn mouw eroverheen, om het weer droog te maken.
Hij ging de ruimte verder binnen en liep naar de haard die uit was.
Hij keek ernaar en er kwamen vlammen en een warm vuurtje kwam. Hij ging er voor zitten.