Lilith laat haar kunsten zien

Lilith keek om zich heen, waar was ze nu weer terecht gekomen?
Ze keek haar wolf aan, die om haar benen heen cirkelde.
Wat was dit voor een poort, zo donker.
Dit beviel haar wel. Misschien kon dit duistere rijk dat achter deze poort verborgen zit wel haar nieuwe thuis worden.

Ze zag het bericht op de poort en las het hardop:

Krambina so la via.
Desto lama nia.

en wachtte... terwijl haar raaf op haar schouder landde.

Daín hoorde dat de woorden werden uitgesproken. Hij ging naar de poort en zag daar iemand staan. Hij kwam voor de poort terecht en liep naar de persoon toe.

Gegroet vrouwe.
Wat is u rede om hier te zijn?

Terwijl hij dit vroeg nam hij de vrouw in zich op.

Lilith keek de jongen minachtend aan.

Ben jij Odessa de poortwachter?
Ik had wel iemand groter verwacht.
Iemand die het waardig is deze poort te beheren.

Mijn reden?
Als je het niet weet, wil ik het ook niet aan je te vertellen.

Ze aaide haar hijgende wolf en wachtte ondertussen af wat dit kleine jochie zou gaan zeggen.

Ik ben niet Odessa. Ik ben Daín.
Als je Odessa zoekt moet je wachten totdat ze je wilt ontvangen. Ik zal wel een bode sturen.
hahahahha lachte hij gemeen.

Hij knipte in zijn vingers en een vleermuis kwam aan vliegen, dain fluisterde wat toe en de vleermuis vertrok weer, nu richting het kasteel van Odessa.

Odessa kwam geïrriteers door haar portaal naar de poort.
Ze zag Dain staan en riep meteen:

Wat is er Nou weer Dain??
Heb je weer problemen?

Ze keek naar Dain..
Hier had ze echt geen zin in.

Een nieuw iemand die alleen met jou wil praten.
Ik was niet waardig genoeg om open te doen, die *****

Zei Da'in zwaar beledigd.

Die watte?? Jemig Dain!!!
Waarom zou jij niet Waardig genoeg zijn!!
Verdorie!!
Jij doet het woord maar hoor ik heb even geen zin.
Bah ik haat het als ze een eigen wil hebben!!
Ik moet even met die slachtoffertjes praten!!
Die hebben informatie die ik MOET hebben!
Roep me alleen als er problemen zijn ok!

Boos liep Odessa weer richting haar portaal.
Daarna verdween ze naar de kerkers van Dains kasteeltje.

Dain wende zich lachend naar de bezoeker (lilith).
Zo vrouw, Odessa heeft geen zin om met jou te praten, dus je moet t maar met mij doen
Weet dat je me niet blij hebt gemaakt, integendeel zelfs.
Odessa haat het als je niet doet zoals zij het wil, dus een eigen wil hebben, alleen maar doen wat jij wilt, als je zo bent kom je hier niet in
Dain stond op de poort te kijken naar de vrouw en lachte gemeen, hij zag de raaf zitten op de schouder van de vrouw. Hij ging nu echt lachen. Hij liet zijn feniks verschijnen, die was heel groot en de vleugels gingen over in vlammen. De feniks ging bij Dain's voeten staan.

Lilith had nog steeds een minachtende blik op hem gericht.

Ohw, dus Dain is je naam?
Mag ik nu naar binnen? Ik heb nu wel lang genoeg gewacht.
En ik heb braaf de woorden gezegd, dus ik doe gewoon wat er van mij gevraagd wordt.

"Ik was eens een keertje braaf en dat doe ik dus echt nooit meer", zei ze binnensmonds.

Haar wolf keek Dain met ontblote tanden en een gevaarlijke blik aan.
Maar dan ziet de wolf de kleine feniks bij Dain's voeten staan.
Wat zal dat gebraden kippetje heerlijk smaken. Het speeksel droop uit zijn bek.

Ja je hebt netjes de woorden gezegt, maar je hebt geen goede reden gezegt. En het feit dat ik mag bepalen of je binnen komt, wil ik je reden weten.
En als die wolf van jou een stap doet denk ik dat mijn feniks hem zal braden. Dus houd je wolf bij je, ik zie die ontblootte tanden en dat kwijl wel.

Dain zei dit en ontblootte zelf zijn tanden terwijl hij lachte. Zijn hoektanden waren duidelijk zichtbaar.

Lilith trok zich niets van die hoektanden aan en liep langs Dain heen en raakte de poort aan op de manier alsof iemand iets van naderbij wil zien.

Als je het perce wilt weten, zei ze met een glimlach op haar gezicht en riep haar wolf bij zich.
Met een stem alsof ze een verhaaltje voor het slapengaan aan het vertellen was aan een stel kinderen, sprak ze:
Vroeger, toen ik nog een klein meisje was, kon ik totaal niet met mijn ouders opschieten.
Toen heb ik ze vermoord.
Dit vond mijn omgeving niet al te leuk en ik werd verbannen uit mijn eigen geboorteplaats.
Ik laat mij niet zo gauw weg jagen, maar ik vond het daar toch niet meer zo leuk nadat ik het had verwoest.
Daarna heb ik rondgezworven samen met mijn wolf en mijn raaf, totdat ik hier terecht kwam en deze grote, donkere poort zag.

Ik ben gewoon nieuwsgierig.

Ah, toch heb je het in je. Dan zal ik maar zeggen: Welkom.
Maar er zijn toch nog een ding dat je moet weten.
Heb respect voor je meerdere.
Ga nu naar Odessa's kasteel toe om je te melden en te zorgen voor je onderdak.

Dain zijn vinger langs zijn hoektanden en liet een druppel bloed vallen, zoals Odessa het ook altijd doet, op lilith. De druppel verdween meteen in de stof. Hierna veegde hij met zijn vinger over de poort

Nu kan je zo goed als vrij rondbewegen door dit rijk, zo lang je niet op plekken komt waar je niet mag zijn.

Lilith keek naar de druppel bloed die in haar jurk verdween.
"Ik heb nog nooit zo'n methode gezien, hoe komen ze er toch op?" dacht ze.

Ze liep door het duistere rijk heen, bewondert om wat ze allemaal zag.
Haar wolf met de snuit omhoog, haar raaf allang vertrokken om de wijde omgeving te verkennen.
Daar in de verte zag ze opeens een groot kasteel opdoemen.
Dat moest wel het kasteel zijn van Odessa.
Ze bleef voor de grote deur staan en klopte hard aan, als dit maar goed ging.

Lilith schreef:: Lilith keek naar de druppel bloed die in haar jurk verdween.
"Ik heb nog nooit zo'n methode gezien, hoe komen ze er toch op?" dacht ze.

Ze liep door het duistere rijk heen, bewondert om wat ze allemaal zag.
Haar wolf met de snuit omhoog, haar raaf allang vertrokken om de wijde omgeving te verkennen.
Daar in de verte zag ze opeens een groot kasteel opdoemen.
Dat moest wel het kasteel zijn van Odessa.
Ze bleef voor de grote deur staan en klopte hard aan, als dit maar goed ging.

Dit verhaal gaat verder bij de troonzaal van Odessa
Groetjes Odessa