Elfa treed binnen

Onderaan de trap kwam een figuur aanlopen.
Zij keek omhoog naar de 1000 treden.
Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht.
Een gedachte:

Gelukkig kan ik vliegen!

Het gedaante spreidde haar vleugels.
Ze vlogen in vijf minuten naar boven.

Daar kon ze het prachtige gebouw van de tempel zien.
Ze was zo overdonderd door het gebouw dat ze niet eens gemerkt had dat er iemand achter haar stond.

Er werd op haar schouder geklopt.
Geschokt draaide ze zich om.
Daar stond een monnik van de tempel naar haar te glimlachen.

Konichiwa!! Zei de monnik iets te hard.
Wat kan ik voor u doen?
Bent u soms gewond?

Nee, ik ben niet gewond. Zei het figuur.
Ik wil graag mijn dierenverblijf bekijken.
Ik hoop dat alles goed gaat.

Natuurlijk mevrouw, komt u verder. Zei de monnik hierop terug.

Bedankt.

En met een boog en een glimlach liep ze verder.